In de Kuip is het donker. Met vier doffe knallen flitsen de lampen aan. Een helikopter zakt langzaam het stadion in. Op de tribunes beginnen de fans ‘You’ll never walk alone’ te zingen. En twee kleine jongetjes hebben de regie. Met rode wangen drukken ze op de knoppen in Miniworld Rotterdam.
“Kinderen kijken eerst naar de gekke of bijzondere dingen”, vertelt Marc van Buren, initiatiefnemer en directeur van Miniworld Rotterdam. “Dus die zetten we vooraan in het landschap of tussen de huizen. Een koe op een surfplank of op een balkon bijvoorbeeld. Bij het naaktstrand moeten de kinderen ook vaak giechelen.”
Zeg niet tegen hem dat Miniworld een modelspoorbaan is. “Het is een miniatuurwereld waarmee we verhalen vertellen.” Verhalen uit oud-Rotterdam, rond het Witte Huis bijvoorbeeld, of de Delftse Poort. Maar ook rond de actualiteit uit de krant.” Zijn familieattractie is al drie keer door ANWB uitgeroepen tot leukste uitje van Zuid-Holland. Hier is elke minuut een uur. Zo maak je iedere 24 minuten de schemering en het donker mee. Dan kun je alle lichtjes in het havengebied zien.
Bevlogen
Miniworld Rotterdam is de droom van Van Buren en bestond vorig jaar tien jaar. Hij heeft vaak moeten vechten voor het voortbestaan. De crisis en gedoe rond vastgoed hebben er nogal ingehakt. Maar nu heeft hij het gevoel dat ze er staan. Met een bevlogen team, veel vrijwilligers en een modelatelier dat zelf bijna alles maakt dat er te zien is. Het atelier staat zo goed bekend dat projectontwikkelaars er hun maquettes bestellen.
In de miniwereld wordt met bestemmings-plannen gewerkt, net als in de echte wereld. Zo heb je de polder met de molens van Kinderdijk, het havengebied, het centrum, oud en nieuw Rotterdam. En overal is beweging van treinen, auto’s, bruggen, helikopters en schepen. Soms haalt Marcs team ook een geintje uit: “We hadden het beeld van de bollen al voor Centraal Station staan voordat ze werd afgekeurd door de gemeenteraad. Toen dat gebeurde, hebben we ze voor een recyclingbedrijf in de miniwereld gezet.”
Beneden wordt druk gewerkt aan een nieuwe expositie: Groot-Brittannië in miniatuur. Het ruikt er naar zaagsel en in het houten skelet van de expo is al goed te zien wat boven ontbreekt: bergen! Het doet denken aan het diorama in de Efteling. En laat daar nou net de droom van Marc van Buren begonnen zijn.
