Aan de voet van de watertoren vindt Erik Stoutjesdijk zijn favoriete plek van Rotterdam. Het imposante bouwwerk met Oosterse details staat hier sinds 1873. En daarmee is het de oudste watertoren van Nederland.
Erik is een geboren Rotterdammer, al vindt zijn familie zijn oorsprong in Zeeland. Hij groeide op in Ommoord en is tegenwoordig trots inwoner van Berkel en Rodenrijs. Hij is vader van twee zoons, die allebei nog thuis wonen. Voor de kost doet hij creditmanagement bij Flora Holland. En iedere twee jaar gaat hij op vakantie naar Aruba om de familie van zijn vrouw te bezoeken.
De jaren 80
Erik ontdekte de watertoren in de jaren ’80. Toen het bouwwerk zelf al ruim de honderd gepasseerd was en hij nog maar net de vijftien. Het waterleidingbedrijf was al een aantal jaar weg uit De Esch en Openbare Werken had net de renovatie afgerond. Zij vervingen het gigantische watervat bovenin de toren door hoogwaardige kantoren. Het watervat had een inhoud van een miljoen liter. Daar konden ze dus behoorlijk wat kantoorruimte realiseren.
Hangen
Die kantoren vormen de belangrijkste herinnering van Erik aan de Watertoren uit zijn jeugd. Want toen hij op het Libanon Lyceum zat, kwam hij hier vaak om met vrienden wat te hangen. Ommoord waar hij woonde was toen nog een relatief nieuwe en saaie hoogbouwwoonwijk. Hij was dus blij dat hij in de stad naar school mocht. Hij genoot er van zijn nieuwe vrijheid met klasgenoten. Van de zon die in de waterreservoirs glinsterde, het restant van het waterleidingbedrijf. En van het uitzicht over de Maas, het uitzicht op zuid. Op de kuip. Op zijn club. Want Feyenoord zit bij Erik in zijn bloed. Hij reist de club waar hij maar kan achterna. En heeft net als veel Rotterdammers een baaldag als Feyenoord de dag ervoor verloren heeft.
Baken
Op een dag was er een feest in een van de kantoren bovenin de watertoren. Hoe Erik daar binnen kwam, weet hij niet meer. Maar samen met zijn vrienden nam hij deel aan het feestgedruis dat, zoals hij dat zelf noemt, een beetje uit de hand liep. Het schijnt dat de organisator niet lang daarna zijn spullen mocht ophalen en de sleutel van het kantoor kon inleveren. Hoe dan ook zorgde dat feest ervoor dat deze watertoren een belangrijke plek in zijn leven innam. En dat dit mooi gedecoreerde, monumentale gebouw, dat baken aan de Maas, nog altijd als tatoeage op zijn onderarm prijkt.