In de loop van de middag verschijnt op sociale media het bericht dat het terrein vol is. Eentje in, eentje uit is het devies. Begrijpelijk wel, want zelden was Bevrijdingsdag zo mooi als in 2016. In het Park bij de Euromast is het niet alleen druk, er is ook veel te doen voor jong en oud. Zo kun je in de Maasstad speeddaten met veteranen. Een bijzonder evenement waarbij oud-strijders uit verschillende conflicten aan de hand van foto’s en verhalen vertellen over hun ervaringen. “Voor ons is het de zesde keer dat we dit doen”, vertelt Henk van Riel die deze datingservice organiseert. “Ik heb het samen met Louise, mijn vrouw, ontwikkeld en burgemeester Aboutaleb zelf was er enthousiast over”, gaat hij verder. “We begonnen met oudere veteranen maar je ziet dat we dit jaar ook met veteranen van recentere missies op het festival staan. En ook hun partners, de achterblijvers, zijn erbij. Ook hun verhaal is onderdeel van de Nederlandse missies.” Henk geniet volop van de dag: “We laten in woord en beeld zien wat militairen doen om de vrede en veiligheid bewaren en de offers die families daarvoor brengen. Het is machtig mooi om te zien dat er zoveel mensen langskomen en met de militairen in gesprek gaan.”
Belangrijke aantrekkingskracht van het festival is uiteraard de muziek. Op de Sena Talent Stage staan veel bandjes uit Rotterdam. Het hoofdpodium is onder meer ingeruimd voor de ambassadeurs van de vrijheid. Rotterdam krijgt bezoek van de dj’s Sunnery James en Ryan Marciano. Zij maken vandaag een tour door het land en worden daarbij rondgevlogen door het Defensie Helikopter Commando, dat normaal in conflictgebieden werkt. “Wij maken graag een uitzondering voor deze dag waarop we de vrijheid vieren”, vertelt Dick Hoeflaken die als communicatiemedewerker de hele dag mee mag in de Cougar waarmee de dj’s via Leeuwarden en Den Haag naar Wageningen, Rotterdam en Vlissingen worden gevlogen.
Ook voor het team in de helikopter is het een bijzondere ervaring. Burgers mogen normaal gesproken absoluut niet mee in hun machine. De militairen hebben de grootste lol met Sunnery en Ryan als ze vanuit Wageningen vertrekken. Terwijl de heli de lucht in schiet en een haakse bocht maakt over het festivalterrein, hangt de loadmaster uit de deuropening. Gezekerd, dat wel natuurlijk, maar Sunnery James trekt toch steeds wit weg als de loadmaster ver voorover buigt. Voor de mannen van deze eenheid is vandaag ook een feestje, een bijzonder uitstapje naast hun dagelijkse werk.
Na een scheervlucht over het Park sjeest de helikopter naar Zestienhoven waar de passagiers snel in een gereedstaand taxibusje verdwijnen. Maar net op tijd komen de dj’s aan op het terrein. Ze moeten direct het podium op om hun set te draaien. Steevast sluiten ze af met de mannen van de luchtmacht. Ze bedanken hen voor vandaag en voor hun werk om vrede en veiligheid te bewaken waar ook in de wereld. De mannen in het groen dansen en springen met Sunnery en Ryan op het podium. Heel even staan zij in het middelpunt van de aandacht, een rol die ze niet vaak hebben. Rotterdam is de vierde stad die ze aandoen vandaag, dus inmiddels hebben ze wat minder schroom en kunnen ze zichtbaar genieten van het feestje dat hun gasten voor ze bouwen.
“Deze dag heeft voor mij wel een extra lading gekregen”, hijgt Sunnery nog na als hij van het podium afkomt. Hij geeft enkele van de bemanningsleden een knuffel en vervolgt: “Ik vond het sowieso een eer om op deze dag te mogen draaien als ambassadeur, maar ons bezoek aan Lesbos maakte heel veel los bij me en gaf vandaag een diepere betekenis.”
‘Ik stond met een onderkoeld kindje van tien maanden oud in mijn handen en zag de wanhoop en opluchting in de ogen van haar ouders.’
Sunnery en Ryan zijn ter voorbereiding op hun rol als ambassadeur naar Lesbos gevlogen. “Stonden we op het strand met vrijwilligers van de Stichting Bootvluchteling, terwijl in de verte de rubberbootjes kwamen aan schommelen. Ik stond met een onderkoeld kindje van tien maanden oud in mijn handen en zag de wanhoop en opluchting in de ogen van haar ouders.” Het raakte een snaar diep van binnen. Zoals Ryan zegt: “Wij zwaaien met ons paspoort en komen overal in de wereld. Zij hebben alles in het leven achter zich gelaten voor een onzekere toekomst. En vergis je niet, de meesten van hen willen daar helemaal niet zijn. Die willen terug naar hun land om daar te helpen.” Op het strand beseften ze pas ten volle hoeveel impact oorlog op mensenlevens heeft. “Het klinkt gek”, legt Sunnery uit. “Je ziet de beelden en je denkt dat je meeleeft. Maar toen ik daar stond, kreeg ik echt een klap in mijn gezicht. In het Westen zijn we allemaal bevooroordeeld, ik ook. Je kunt je er geen voorstelling van maken wat het is om je land te moeten ontvluchten. Het zijn allemaal mensen met een opleiding, een goede baan in hun eigen land.”
Hij schudt het beeld van het strand van zijn netvlies en neemt een hap van zijn broodje. Ze moeten de bus weer in, door naar Vlissingen voor hun laatste optreden van de dag. Het is werken, maar vandaag heeft dat werken een extra impuls gekregen om het beste van zichzelf te laten zien. Een extra impuls die de Spaanse band La Pegatina wellicht ontgaat, maar de mannen en vrouwen uit Barcelona weten als geen ander een feestje te bouwen. Dat is ook belangrijk want daar draait het vandaag natuurlijk om. Na de bezinning van 4 mei is 5 mei de dag van de vrijheid. De dag dat het hele land feestviert. En het is een uitdaging een betere beat te vinden dan die van La Pegatina om uit je dak te gaan.
