De geur van gebakken konijnenboutjes en gemarineerde kwarteltjes, komt je nog vóór je de winkel binnenstapt tegemoet. Ook afgelopen december stonden de klanten weer rijendik opgesteld voor Wildhandel Treuren. Lippen aflikken en geduldig wachten maar. Eigenaar Rob Treuren vertelt over het succes van zijn familiebedrijf.
“Eigenlijk was ik van plan een sportwinkel te beginnen. Maar toen ik op mijn achttiende klaar was met de detailhandelsschool, vroegen mijn ouders of ik een tijdje mee wilde draaien in hun zaak. Ze hadden hulp nodig. Die sportwinkel is er nooit meer gekomen.” Rob Treuren (50) is nu 22 jaar eigenaar van Wildhandel Treuren en is de vierde generatie van het familiebedrijf. “Toen ik begon bij mijn ouders, hadden we maar één personeelslid in dienst. Overdag hielpen we de klanten. ‘s Avonds stond ik met mijn vader soms tot middernacht hazen te villen en wilde eenden te plukken, terwijl mijn moeder de boekhouding deed.”
‘Bleek dat die ene meneer nog honderd wachtenden voor zich had’
Hoogtijdagen
Treuren heeft inmiddels vijftien man personeel. De winkel is drie keer zo groot geworden, en heeft nu een apart traiteurgedeelte. Naast klassiek wild als haas, ree, wild zwijn, eend en hert, liggen tegenwoordig ook meer exotische varianten in de vitrine: struisvogel, springbok, kangoeroe, krokodil en bizon.
Maar: moeder helpt nog steeds, zeker tijdens de hoogtijdagen rond kerst, de absolute toptijd. “De periode waarin er gejaagd mag worden loopt van half oktober tot half januari. Dat heeft te maken met de trek- en broedtijd van de dieren. Dat we vooral tijdens de feestdagen wild eten is dus eigenlijk toevallig, al komt het wel goed uit, omdat we juist dan iets bijzonders op tafel willen zetten.”
Dat Treuren een naam heeft hoog te houden, blijkt wel. “Vorig jaar zou de winkel op de zaterdag voor kerst om half negen ‘s ochtends opengaan, maar stonden er om half zeven al mensen voor de deur.” Het nummertjessysteem mocht niet baten. “De nummers liepen van 1 tot 100. Op een gegeven moment was nummer 89 aan de beurt en toen hoorden we twee mensen ‘Ja ik!’ roepen. Bleek dus dat die ene meneer nog honderd wachtenden voor zich had. De bonnetjesrol was tussentijds vernieuwd.”
Naar Franse boerderij
Veel concurrentie heeft Treuren tegenwoordig niet meer. “Veel, kleine, ambachtelijke poeliers zijn verdwenen. Door de opkomst van de grote supermarkten zijn de prijzen behoorlijk onder druk komen te staan. Tegenwoordig is het een strijd om je staande te houden. Het moet echt je passie zijn om een winkel als deze te beginnen.”
Die passie heeft er bij de Treurens altijd ingezeten. “Ik kan me nog herinneren hoe mijn vader op woensdagmiddag – want dan was de winkel gesloten – in zijn Renault 4 naar een boerderij bij de Franse grens reed voor inkopen. Omdat de kippetjes daar zo lekker smaakten.”
Die tijd is voorbij. Alles is meer gereguleerd en geautomatiseerd. “Je zult nu niet snel meer een slager met een halve koe over zijn schouder uit zijn wagen zien stappen. Alleen qua wild werken we nog zo als vroeger; dat krijgen we rechtstreeks van de jagers. Al hebben we inmiddels wel mensen in dienst om alles te plukken en te villen.”
Spijt dat die sportwinkel er niet is gekomen, heeft Treuren niet. Integendeel: “Ik vond dit direct een mooi vak. Ik genoot er echt van om een eend mooi panklaar te maken. Of om een kippetje netjes op te binden. En nog steeds.”
Inmiddels werkt zijn vriendin ook voor de zaak. Zij houdt zich bezig met de boekhouding en neemt zo langzaamaan de rol van zijn moeder over. Ook zij had nooit gedacht in een wildhandel te gaan werken. “Ach… soms kunnen dingen raar lopen.”
Wildhandel Treuren
Jonker Fransstraat 61
3031 AM Rotterdam
(010) 412 46 99
www.treuren.nl