Ik fotografeer graag mensen. Geen bloemetjes, bijtjes, zonsondergangen. Daar zijn anderen veel beter in. Ik wil portretten maken. Het liefst van gewone mensen. Want die zijn zichzelf en daardoor heel bijzonder. Daarnaast ben ik onderwijskundig adviseur voor Hogeschool Rotterdam. Jonge mensen komen vier belangrijke jaren van hun leven bij ons doorbrengen. In die levens kunnen we verschil maken. Mooi toch?
Voor Gers! mag ik gewone Rotterdammers een podium geven. Mensen uit de stad, mensen met verhalen. Het zijn Rotterdammers zonder pretentie, maar wel met een mening. Ik laat ze in mijn lens kijken, in de hoop dat er een zweem van hun levens door hun blik heen schemert. Het vermoeden van een verhaal. Een haakje naar hun avontuur, hun liefde, hun rouw. Als dat lukt… wauw, gers!