Kloppend hart van Rotterdam

De voetbalvrouw

Simone Dijkman Leeuwenkamp Tekst
Joost van der Vleuten Beeld

Patricia de Looff is al dertien jaar vrijwilliger en inmiddels lid van het bestuur bij de Rotterdamse Voetbal Vereniging Blijdorp. Tenminste, dat denkt ze. Het kan ook langer zijn. “Dat zeggen we in het bestuur ook weleens tegen elkaar: ’Hoe lang lopen we hier nu al rond?’ Maar dat is eigenlijk niet belangrijk. Als je het leuk hebt, dan doet de tijd er niet zoveel toe.”

En dat het goed toeven is bij de vereniging blijkt wel. Op 10 oktober dit jaar bestaat RVV Blijdorp alweer tachtig jaar. En zo lang besta je niet als je geen trouwe leden hebt. Het jubileum wordt gevierd in het nieuwe clubgebouw dat binnenkort wordt opgeleverd aan de Noorderbocht. En aangezien De Looff zowel verantwoordelijk is voor de bar- en keukendiensten als het gebouwbeheer, is de verbouwing ook haar pakkie an. Best druk! “Hoeveel ik hier werk naast mijn betaalde parttimebaan? Ach ja, laten we het zo zeggen: ik probeer zondag niet te komen.”

Kopje koffie?

Grote kans dus dat De Looff jouw eerste bakkie pleur van de dag inschenkt als jij als niet-uitgeslapen ouder de eerste zaterdagochtendwedstrijd van je kind bijwoont. “Ouders kijken soms verrast op als ik alvast de koffievariant van hun voorkeur tap. ‘Zie ik er zo belabberd uit?’ vragen ze dan, om daarna instemmend en dankbaar de koffie aan te nemen. Kijk, daar doe je het voor. Dat verenigingsgevoel. Ken je die oude serie Cheers? Dat iedereen elkaar kent aan de bar en iedereen welkom is? Nou dat. Zo wordt je hier ook verwelkomd in de kleedkamers.”

‘Ouders kijken soms verrast op als ik alvast de koffievariant van hun voorkeur tap. ‘Zie ik er zo belabberd uit?’, vragen ze dan’ 

Iedereen voetbalt

De kinderen van De Looff, een zoon en een dochter, zijn inmiddels al wat ouder. Sinds hun vroege jeugd voetballen haar kinderen bij RVV. Eerst de zoon, toen de dochter. “Die kwam al sinds dat ze een kleuter was bij het voetbalveld, dus op een gegeven moment wilde die ook voetballen natuurlijk. RVV is zelfs groot geworden doordat de meisjes-teams ooit het hardst groeiden. Nu hebben we maar liefst 46 jeugdteams, zowel voor meisjes als jongens.”

Elkaar helpen

En er is meer variatie. RVV vindt het belangrijk dat er mensen voetballen van alle rangen, standen en culturen. “Dat is belangrijk, dat je als kind verschillen ziet en er zelf mee leert omgaan. Maar ook dat je een goede trainer hebt, daar leer je veel van. Ik zie hier kinderen tot heel leuke jongvolwassenen opgroeien. Ook kinderen waar ik stiekem van denk ‘dat had ik niet verwacht’. Die staan dan opeens in de rij om jeugdtrainer te worden. Kijk, als je profvoetballer wilt worden, dan moet je naar een andere club, waar er betere opleidingskansen zijn. Hoewel, bij ons voetballen er twee meiden onder de twaalf jaar die nu ook bij de KNVB zitten. Talent wordt uiteindelijk toch wel ontdekt. Maar daar ligt bij ons niet de focus. Wij vinden het belangrijk dat je wat voor elkaar overhebt, daar kom je verder mee. En dat je voetballen leuk vindt.”

Haar dochter voetbalt niet meer. Haar zoon nog wel. Wat zou ze doen als haar zoon stopt met voetballen bij RVV? Stopt zij dan ook? “Ik weet het niet – het zou me in ieder geval veel tijd schelen! (lacht) Maar het blijft nog steeds zo leuk. Ach, ik zie wel.”