Astrid Ramlal (53) kwam in 1981 op zestienjarige leeftijd vanuit Paramaribo naar Rotterdam. Het jonge, onbevangen meisje van toen heeft plaatsgemaakt voor een zelfstandige, levenslustige vrouw die ondanks de uitdagingen op haar pad haar onbevangenheid nooit kwijtraakte. “Dat is gewoon wie ik ben.”
Ramlal, die inmiddels HR-assistent bij Volker Stevin Materieel is, werd geboren in een Hindoestaans gezin als vierde van vijf kinderen. Van haar jeugd herinnert zij zich onder andere de strenge opvoeding die zij genoot en haar oudere broers die altijd een oogje in het zeil hielden. “Ik ga nog regelmatig terug naar Paramaribo, maar ik zou er niet meer kunnen aarden. Ik ben de mentaliteit ontgroeid.” Ramlal voelt zich zelfs geen Surinaamse, zo geïntegreerd is ze. “Voor mij geen Hindoestaanse feestjes. Ik ga liever naar een haringparty of ik dans de polonaise.”
Ramlal kan zich überhaupt niet voorstellen zich ooit nog ergens anders te vestigen dan in Rotterdam. ‘Dit is mijn thuis. Hier ben ik opgegroeid en heb ik me ontwikkeld tot de vrouw die ik vandaag de dag ben. Een zelfstandige vrouw, in staat om haar eigen keuzes te maken.”
Ramlal wandelt graag over de Kop van Zuid, de Erasmusbrug en het Vasteland. “Het water van de Maas heeft een rustgevend effect op me.” De havens zijn haar favoriete plek van de hele stad. “Het ruwe karakter van de havens van Rotterdam staat voor mij symbool voor vrijheid, mijn verworven vrijheid.”
Strijd
De vrijheid waar Ramlal het over heeft is haar niet aan komen waaien. Zij heeft hard moeten knokken voor het leven wat zij nu leidt. Het Rotterdamse motto ‘sterker door strijd’ is haar op het lijf geschreven. “Dat motto past me goed, ik ben dankbaar voor alles wat ik heb meegemaakt. Ja, ik ben gevallen, maar daardoor heb ik ook leren opstaan.”
‘Het ruwe karakter van de havens van Rotterdam staat voor mij symbool voor vrijheid, mijn verworven vrijheid’
Dat Ramlal ondanks de strijd haar onbevangenheid heeft weten te behouden, bevestigt haar dochter Shaliny: “Met mijn moeder kun je altijd lachen. Ze is spontaan en lekker gek.” Haar onbevangenheid wordt echter ook weleens als impulsief bestempeld door mensen die haar niet goed kennen. “Maar ik bedoel het altijd goed”, verzekert Ramlal. “Ik hou gewoon van gezelligheid en aanspraak. Of dat nu is op een netwerkborrel, in mijn buurtkroeg in Rotterdam Zuid of met een wijntje op het terras. Ik hou ervan om onder de mensen te zijn.”