Kloppend hart van Rotterdam

Beauty met een boodschap

Marc Paulissen Tekst
Petra van der Veer Beeld

Televisiepresentatrice, fotomodel, voormalig Miss Netherlands Earth en rasechte Rotterdamse Wendy-Kristy Hoogerbrugge timmert aan de weg. Ze leek voorbestemd voor een carrière als commercieel vastgoedontwikkelaar, maar de televisiewereld lokte haar daar weg. “Van vastgoedontwikkeling naar het presenteren van televisieprogramma’s is een hele stap, maar ik ben blij dat ik hem gemaakt heb. Ik weet nu dat hier mijn toekomst ligt.”

Wendy-Kristy Hoogerbrugge is een rasechte Rotterdamse. Ze komt uit een warm nest, met een familiestamboom die heel wat noeste havenarbeiders telt, en heeft een hechte band met haar ouders en broer, die arts is. Haar wieg stond 28 jaar geleden in Schiebroek, de wijk waar ze na enige omzwervingen ook nu weer woont.

Ze volgde een opleiding tot commercieel vastgoedontwikkelaar en werkte onder meer bij Provast. De vastgoedwereld beviel haar goed. Zo goed, dat ze besloot Bouwkunde te gaan studeren aan de TU in Delft. Die studie maakte ze niet af, omdat enkele mensen haar in 2012 overhaalden een screentest te doen. Die verliep met succes: ze kreeg direct een aanbod om een televisieprogramma te presenteren. Eerst was dat nog een bijbaan, maar al snel viel haar televisiewerk niet meer te combineren met haar werk in de vastgoedwereld.

Inmiddels heeft Hoogerbrugge al diverse daytime programma’s gepresenteerd bij RTL 4, Veronica en SBS 6. Op dit moment is ze presentatrice van RTL Woontips en RTL LifestyleXperience. En studeren doet ze ook weer: Strategische Innovatie, een afstudeerrichting van Managementwetenschappen. Daarnaast is ze al vanaf haar veertiende actief als foto- en catwalkmodel en werd ze in 2013 tot Miss Netherlands Earth gekroond. Ze reisde naar de Filippijnen, waar ze Nederland vertegenwoordigde bij Miss Earth, een van de drie grootste en meest toonaangevende missverkiezingen ter wereld, naast Miss Universe en Miss World. De fijnste momenten beleeft ze na een lange werkweek, als ze vrijdagavond bij haar ouders langsgaat om gezellig een hapje mee te eten. Voor haar voelt dat als thuiskomen. Het typeert haar wel; ondanks alle glitter en glamour toch gewoon gebleven.

‘Vaak moet ik eerst bewijzen dat ik meer ben dan een leuk plaatje’

Je kunt wel zeggen dat je een ondernemende vrouw bent. Wat vind je van al je activiteiten nu eigenlijk het leukste?
“Mijn televisiewerk, heel duidelijk. In het begin kostte het me moeite de vastgoedwereld te verlaten, want ook daar had ik het naar mijn zin. Mijn bouwhelm en kaplaarzen liggen nog steeds in de auto. Maar nu ik meedraai in de televisiewereld, weet ik dat hier mijn toekomst ligt. Dat had ik vroeger nooit gedacht, want ik ben er eigenlijk in gerold doordat anderen me een duwtje gaven. Ik heb ook nooit een grote ambitie gehad om bekend te worden. Dat komt door die Rotterdamse nuchterheid, die we thuis met de paplepel kregen ingegoten.”

Presenteren doet Hoogerbrugge met veel plezier. Daarnaast houdt ze zich ook bezig met de regie en redactie van haar programma’s. Het doen van interviews vindt ze het mooiste. Ze heeft inmiddels al meer dan tweeduizend mensen geïnterviewd, maar nog steeds is ieder interview anders. “In mijn programma’s spreek ik veel verschillende mensen. Het is altijd weer leuk om hun verhaal te horen. Vaak zijn mensen zenuwachtig en is het de kunst ze op hun gemak te stellen. Een beetje psychologisch inzicht helpt dan wel, ja. Mensen optimaal hun verhaal laten vertellen; daar haal ik veel voldoening uit.”
Hoogerbrugge heeft het presenteervak echt moeten leren. Het presenteren van een programma gaat niet vanzelf en er komt veel kijken bij haar werk, iets dat mensen volgens haar weleens onderschatten. Ergens is dat begrijpelijk, want als ze een item presenteert, duurt dat maar kort en ziet het er gelikt uit. Dat is echter altijd te danken aan een grondige voorbereiding. Zo schuilt er achter ieder onderwerp veel werk door redactieteams en moet ze zich bij ieder interview grondig verdiepen in de mensen die ze spreekt.

Vertel eens wat meer over de Miss Earth-verkiezingen. Wat zijn dat voor verkiezingen en wat dreef je om eraan mee te doen?
“Miss Earth is een internationale missverkiezing op de Filippijnen, die zich richt op een bijzonder thema, namelijk de bescherming van de aarde en het milieu. Als je wordt uitgeroepen tot Miss Earth, word je onder meer woordvoerder van het Environment Programme van de Verenigde Naties en van andere milieuorganisaties. Verder kun je alleen meedoen als je bewezen hebt je in te zetten voor goede doelen. In 2013 hebben we dat als deelneemsters nog letterlijk tijdens de verkiezingen gedaan. We waren vier weken lang op de Filippijnen, die toen net getroffen waren door een verschrikkelijke tyfoon. Met zijn allen hielpen we het Rode Kruis om voedselpakketten te maken en stonden we met onze kaplaarzen in de modder. Heel wat anders dan het gebruikelijke beeld van hoge hakken, mooie jurken en kroontjes.”

‘Terwijl wij hier het toilet doortrekken met kristalhelder drinkwater, sterven er in andere landen miljoenen mensen door een chronisch tekort aan schoon water’

Voordat Hoogerbrugge afreisde naar de Filippijnen voor de Missverkiezing, hield ze zich al bezig met het werven van sponsors voor een waterproject in Malawi, waar ze samen met ontwikkelingsorganisatie Sympany (voorheen Humana) en waterbedrijf Earth Water bij betrokken was. Ze bezocht ook een dorpje in Malawi voor de start van haar project, dat bestond uit het opzetten van een loodgietersopleiding. Haar inzet voor de waterproblematiek in ontwikkelingslanden komt voort uit een gevoel van nauwe betrokkenheid, bijna verontwaardiging. “Terwijl wij hier het toilet doortrekken met kristalhelder drinkwater, sterven er in andere landen miljoenen mensen door een chronisch tekort aan schoon water. Als je daarover nadenkt, dan is dat toch ongelofelijk?” In Malawi besefte ze eens te meer hoe oneerlijk de kansen in de wereld verdeeld zijn. Ze werkte daar samen met Mario, een jongen van haar leeftijd. “Hij was ontzettend gedreven en ondernemend, maar in Malawi is vrijwel niets mogelijk. Mensen hebben geen toekomstperspectief, afgezien van overleven.”

Als deelneemster aan een missverkiezing word je beoordeeld op je uiterlijk en vinden veel mensen je knap. Ook als model speelt je uiterlijk een grote rol. Hoe is het om op zo’n voetstuk te staan?
“Eigenlijk is dat heel raar. Ik ben niet opgevoed met het idee mezelf belangrijk te vinden, integendeel. Ik kom uit een nuchtere familie, waar hard werken en gewoon doen de regel zijn. Mijn ouders en mijn broer zullen me ook altijd met beide benen op de grond houden, hoewel dat eigenlijk al vanzelf gaat. Het zit niet in mijn systeem om mezelf bijzonder te vinden. Dat neemt niet weg dat ik positief denk over mezelf, maar dat heeft niets te maken met hoe ik eruit zie. Sommige mensen denken misschien: ja, jij hebt makkelijk praten, maar toch voel ik dat zo. Iedereen zou blij moeten zijn met zichzelf, ongeacht hoe je eruit ziet. Het gaat erom wat je presteert en wie je bent als mens. Tegelijk besef ik dat uiterlijk een belangrijke rol speelt in mijn werk, zeker als het gaat om mijn modellenwerk. Maar als ik kijk wie ik zelf mooi vind, dan zijn dat eerder heel charismatische mensen. En niet de mensen die door iedereen erg knap gevonden worden.”

Model zijn is een spannend beroep, dat omringd is door onzekerheid, vertelt Hoogerbrugge. Ze weet maar al te goed dat schoonheid vergankelijk is en subjectief wordt ervaren. Als model is ze geregeld afgerekend op haar uiterlijk. Het ene moment kan voor een model een groot succes zijn, een dag later gevolgd door een regelrechte afkeuring. Als model is haar uiterlijk simpelweg onderwerp van een zakelijke overeenkomst, zegt ze. Hoogerbrugge moet er altijd op letten dat ze de maten ‘levert’ die ze heeft afgesproken. Voldoet ze daar niet aan, dan kan ze een opdracht wel vergeten. Als model, maar ook als presentatrice, moet ze geregeld tegen vooroordelen opboksen. Het gebeurt nogal eens dat ze ergens binnenstapt en merkt dat mensen haar vooral zien als een leuk plaatje. “Vaak moet je dan eerst bewijzen dat je meer bent dan dat. Dat vind ik weleens lastig. Als ik één ding belangrijk vind, dan is het wel dat ik word beoordeeld op mijn prestaties.”

Ligt er in onze maatschappij eigenlijk niet te veel nadruk op het uiterlijk van mensen?
“Ja, dat vind ik wel, hoe gek dat waarschijnlijk ook klinkt uit de mond van iemand die in de modellen- en televisiewereld werkt. In onze maatschappij komen vaak beelden naar buiten die zogenaamd de norm zijn, en voor je het weet ga je daarin mee. Ik betrap mezelf er ook weleens op dat ik me spiegel aan zo’n norm. Maar wat is die norm nou eigenlijk? Je moet lekker in je vel zitten en tevreden zijn met jezelf. Knap of niet knap, dat zijn stempels die anderen je geven, of die je jezelf vaak geeft, onder druk van een norm die anderen bedenken.

Wie niet sterk in zijn schoenen staat en zijn uiterlijk afmeet aan onrealistische standaarden, loopt al snel kans zich ongelukkig te voelen. Daarom is een solide en liefdevolle opvoeding ook zo belangrijk, denkt Hoogerbrugge. “Met ouders die je een sterke thuisbasis meegeven, ben je beter bestand tegen druk van buitenaf. Als je die nuchterheid niet hebt en je laat meeslepen door allerlei normen, krijg je al snel een negatief beeld van jezelf, terwijl dat helemaal niet nodig is.“

We blijven nog even bij uiterlijkheden. Hoe vind je Rotterdam er tegenwoordig uitzien?

“In één woord fantastisch. Ik vind het aangezicht van Rotterdam de laatste tijd enorm snel veranderen, in positieve zin. Ik heb het idee dat we qua bouwen zijn aanbeland in een nieuwe fase waarin alle registers worden opengetrokken. Je ziet veel leuke gebieden ontstaan. Van de Witte de Withstraat tot het Laurenskwartier, er gebeurt enorm veel. Een van de leukste plekken vind ik de Pannekoekstraat, die door al zijn restaurantjes en winkeltjes supergezellig is geworden. Katendrecht vind ik ook spectaculair opgeknapt. Een schitterende plek vind ik de Markthal, waaraan ik nog een klein beetje heb meegewerkt in mijn tijd als commercieel vastgoedontwikkelaar. Ja, daar ben ik best trots op. De Markthal behoort qua architectuur tot de absolute toppers en krijgt vanuit alle delen van de wereld grote bewondering. Er komen zelfs veel toeristen op af. Dat is toch geweldig?”

‘In vergaderingen merk je het ook direct als er Rotterdammers bij zijn, die gaan altijd recht op hun doel af’

In Schiebroek, haar geboortegrond, voelt Hoogerbrugge zich het meest thuis, maar ze is in alle delen van de stad te vinden. De laatste paar jaar merkt ze dat Rotterdam hipper wordt en veel mensen naar zich toetrekt. Ook in de televisiewereld, waar maar weinig Rotterdammers werken, constateert ze dat. In tegenstelling tot vroeger hoeft ze nooit meer aan iemand uit te leggen hoe mooi Rotterdam is. Iedereen weet dat nu gewoon. Oog voor wat er nog beter kan heeft ze ook, zoals in Rotterdam-Zuid, met al zijn naoorlogse bouw en stevige sociale problemen. Toch heeft Hoogerbrugge er vertrouwen in dat het ook hier de goede kant op gaat. Ze vindt dat de stad er goed bezig is. “Toen ik nog in de vastgoedsector werkte, kon ik duidelijk zien dat we met de wijkaanpak bovenop de problemen zitten en in nauw contact met de bewoners staan. Die directe aanpak is heel anders dan in andere landen, zoals Frankrijk, waar gemeenten op veel grotere afstand blijven.”

Wat verbindt ons als Rotterdammers?
“Iedere Rotterdammer die ik spreek, is ontzettend trots op de stad, net als ik. Door mijn werk spreek ik mensen uit allerlei steden en Rotterdammers springen er qua trots uit. Ik heb het idee dat het gevoel van ‘samen zijn we sterk, samen zijn we een’ overheerst in onze stad, ook al leven we met 164 nationaliteiten bij elkaar. Ten opzichte van andere steden heeft Rotterdam dat volgens mij het meest, die saamhorigheid. Misschien heeft dat nog wel met de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog te maken, het besef dat we er met z’n allen onze schouders onder moeten zetten. We zijn allemaal harde werkers en recht door zee. In vergaderingen merk je het ook direct als er Rotterdammers bij zijn, die gaan altijd recht op hun doel af. Rotterdammer zijn, is onder al die verschillende mensen in de stad echt een gedeeld gevoel. Ja, dat vind ik mooi.”