Gers! doet mee aan de Roparun. Alle opbrengsten komen ten goede aan zorg voor mensen met kanker. De teamleden stellen zich graag voor. Deze keer: Jouri Mesman van Gers!-team Parijs. ‘Mijn schoonvader en later trotse opa van mijn kleine meisje beklom al fietsend de Alpe d’Huez, nadat hij eind 2011 schoon was verklaard. Een topprestatie want wat later bleek, de kanker was weer terug.’
‘Papa rennen?’
Zondagmorgen, half acht, de wekker gaat af. Dit keer geen tijd voor een uitgebreid ontbijt met verse jus en een croissantje. Nee, een banaan en een boterham met pindakaas uit het vuistje. Nadat ik mijn hardloopoutfit heb aangeschoten, loop ik via de trap naar beneden. Mijn dochter van twee jaar doet de woonkamerdeur open en ik hoor een lief, klein stemmetje zeggen; “Papa rennen?” Waarop ik antwoord: “Ja! Papa rennen en als je later groot bent mag je mee, zeker weten!” Ik zie een glimlach op haar gezicht maar zo slim en wijs als ze is, hoor ik haar zeggen: “Ikke ben al groot!” “Ja, dat is waar lief!” Ik geef haar een dikke kus, een knuffel en een boks (Dat doen papa’s) en loop vervolgens via de voordeur naar buiten. Het is vies weer, maar toch wordt het een mooie trainingsdag. Dat kan niet anders.
‘Ik wilde samen met mijn zwager de Alpe d’Huez beklimmen ter nagedachtenis aan hem’
Trotse opa
Dinsdag 5 juni 2012, mijn schoonvader en later trotse opa van mijn kleine meisje beklom al fietsend de Alpe d’Huez, nadat hij eind 2011 schoon was verklaard. Een topprestatie want wat later bleek, de kanker was weer terug. Mei 2013 overleed hij helaas aan de gevolgen hiervan. Voor mij begon toen een groot fietsavontuur. Ik wilde namelijk samen met mijn zwager de Alpe d’Huez beklimmen ter nagedachtenis aan hem. Dat was het plan en dat gingen we dan ook doen. Fietsen, voor mij een onbekende tak van sport. Ging mij dit lukken, want fietsen is toch echt wel even iets anders dan hardlopen?! En we hebben het hier niet over een lullig fietstochtje door Rotterdam.
Emotionele beklimmingen
Het trainen hiervoor ging helaas niet vanzelf en ook al was de aanleiding voor dit avontuur meer dan motiverend, het verliep moeizaam. Uiteindelijk kwam het dan toch goed en in 2014 resulteerde dit in een aantal beklimmingen tijdens de Alpe d’HuZes. Het waren mooie en emotionele beklimmingen. Maar die fiets? Die staat sindsdien in een hoekje in de schuur onder het stof.
Trots dat ik met team Gers! meemag
Fietsen dat was en werd hem niet meer. Dus toen Gers! voorbijkwam met de vraag om mee te doen aan de Roparun wist ik het meteen: dit wordt ‘m… Ik had er al mooie verhalen over gehoord en gelezen. Ik wilde deze uitdaging altijd al een keer aangaan. Mijn tak van sport en een super goed doel! Ik stuurde die bewuste zaterdagmorgen een enthousiast mailtje. En ja hoor. Ik zat erbij. Als loper en wel met Gers!-team Parijs. Trots ben ik dan ook dat ik deel mag uitmaken van dit mooie team. De mensen, het teamgevoel, de professionaliteit, de bijeenkomsten en de gezamenlijke trainingen maken dit team tot iets bijzonders. Dit gaat een mooi en Gers! avontuur worden. Dat zeker.
Steun de Gers! Foundation
Om dit mooie avontuur tot een succes te maken en zoveel mogelijk geld op te halen voor dit goede doel, hebben wij van Gers! jouw hulp heel hard nodig. Dus steun ons. Alle kleine beetjes helpen!