Vincent Taapken woont op de zestiende etage van Montevideo, dat 43 verdiepingen telt. Een bewuste keuze, die zestiende. Hoog genoeg om fenomenaal uit te kijken over de stad (en Hoek van Holland bij mooi weer) en laag genoeg om nog wat van het woelige stads- en rivierleven mee te krijgen.
Vincent is een Montevideo-bewoner van het eerste uur. Dat uur sloeg in 2005, toen het gebouw net opgeleverd was. Die eerstelingen van toen vormen inmiddels een soort familie. Ze delen het eilandgevoel en het pioniersgevoel. Zeker, dat is luxe pionieren. Met lekker veel vierkante meters, een inpandig zwembad en fitnessclub, een garage.
‘Met zo’n uitzicht kan de televisie uitblijven’
Hotel New York is Vincents tweede huiskamer. ’s Ochtends even een bakje doen, rustig alle kranten doorbladeren, bekenden gedag zeggen. Dan terug naar boven, ontbijten met uitzicht over de stad. En ‘s avonds? “Met zo’n uitzicht kan de televisie uitblijven. Het biedt perspectief, letterlijk en figuurlijk. Gewoon gaan liggen op het loungebed voor het raam, genieten van de zonsondergang en het panorama. Een beetje mijmeren, de dag overpeinzen. Even helemaal niets.”
Dromen
Vincent is druk. Als stadsontwikkelaar droeg hij steentjes bij aan De Rotterdam en geeft hij oude (industriële) locaties een nieuw leven. Ook is hij creatief directeur van nhow Rotterdam. Dit binnenkort te openen lifestyle hotel heeft als thema Architecture & Art en bevindt zich in diezelfde gestapelde stad De Rotterdam. Zelf omschrijft hij zijn werk als ‘het organiseren van toevalligheden’. Hij wil levendige plekken in de stad creëren, plekken waar wonen, werken en recreëren samengaan. Net zoals op de Wilhelminapier. Architectuur is daarbij geen doel, maar een middel. Mensen moeten blij worden van een ruimte. Hij verkoopt dromen.
Het uitzicht van Vincent verandert constant. Net zoals Rotterdam. De stad blijft hem prikkelen, verrassen. Enige wens? “Rotterdam zou eens wat meer met de rivier moeten doen. In elk geval moet er meer gevaren worden!”