Lia Salman neemt plaats op haar eenpersoonsbed aan de raamzijde van haar kleine slaapkamer. Een been onder zich opgetrokken, de handen in haar schoot gevouwen. Hier brengt ze een groot deel van de tijd door, vertelt ze terwijl de fotograaf de eerste beelden schiet. Precies hier, op bed. Niet per se om te slapen, want Lia is een nachtbraker. En als het weer het even toelaat, of als ze de slaap niet kan vatten, pakt ze haar kussens en dekbed op om op het balkon te liggen.
Nee, hier op bed studeert ze. Speelt op haar keyboard. Leest – een Agatha Christie onder het hoofdkussen verraadt haar voorkeur voor Engelstalig. Hier eet Salman. Ze tekent. Luistert naar muziek. Een oude platenspeler pronkt in de open Pax-kast van Ikea. Aan de muur hangen platen van Michael Jackson, boven die van Frank Sinatra en Elvis Presley. Haar grote liefdes. “Maar ik hou ook van moderne muziek”, zegt ze er snel bij. Haar moderne held is Shawn Mendes.
Gordijnen
Haar moeder had graag gezien dat ze gordijnen voor het raam hing, maar Salman ziet daar geen reden toe. Ze houdt van haar uitzicht. Vanaf de zestiende verdieping van de Poort van Zuid, de twee woontorens aan de Strevelsweg, kijkt ze uit op Zuidplein en het Ikazia ziekenhuis. Ze wijst naar een gebouw met een blauwgroen logo op de gevel: het Montfort College is slechts twee minuten lopen vanaf hier (en dat is exact de reden dat Salman steevast te laat in de les is).
Op onbewolkte nachten kijkt ze vanuit haar bed naar de sterren, die als rustgevende stipjes aan de pikzwarte lucht waken over het almaar doorgaande rumoer en verkeer op Zuidplein. Het uitzicht verveelt haar nooit. Soms zit ze ook op het ándere balkon. Hoewel dit balkon voor gemeenschappelijk gebruik is, is ze de enige die er komt. Op haar kleedje zit ze daar, AirPods in, te lezen. Te tekenen.
Salman is graag alleen. Ze kan het ook goed, alleen zijn, met haar gedachten en vele bezigheden. Met haar lange zwarte haren, donkere ogen en alternatieve kledingstijl – “meestal zwart” – is ze een mooie, opvallende verschijning. Vandaag draagt ze haar baret, een zwarte wijde jeans met twee grote gaten en een panty eronder. Stoere boots. Ze wil niet zijn zoals de anderen. Is een serie of film in de mode? Salman skipt ‘m dan liever. Koopt ze toevallig een kledingstuk dat ze even later bij iemand anders ziet? Achterin de kast ermee. ‘Populair’ is niet aan haar besteed. Nou ja, op Shawn Mendes na dan. “Ik had kaartjes voor zijn show, maar daar kwam helaas corona tussen. Het staat nog steeds op mijn bucketlist”
Irak
Tien jaar geleden kwam Salman met haar moeder vanuit Irak naar Nederland. Haar vader woonde hier toen al, met een eigen bedrijf in steigerbouw dat naar zijn oudste dochter vernoemd is. Haar zusje, Tia, werd hier geboren. “Ik heb echt een tijdje moeten wennen. Aan Nederland, maar vooral had ik enorme heimwee naar mijn familie in Irak.” Maar ook toen al was Salman niet iemand om bij de pakken neer te zitten en bovendien bruist de jongedame van energie en optimisme. “Ik sprak gelukkig goed Engels, zo had ik al snel een paar leuke contacten.” Ze leerde snel de taal. Vond haar weg. En nu zit ze in 4 vwo. “Maar”, of we even op willen letten: “dat zegt echt helemaal níks over iemands intelligentie.”
Naar Noord
Het liefst pakt Salman de fiets naar de Markthal. Dan koopt ze een bubble tea en een pho, een Vietnamese noodlesoep, en gaat op het grasveld voor de Laurenskerk zitten. Met een boek of met een schetsblok… Zo vermaakt ze zich uren, juist ook in deze tijd waarin corona de stad in haar greep houdt. “Op Zuidplein kom ik maar af en toe, vaak in een tussenuur met klasgenoten om iets te eten.” Zuid is voor haar het Zuiderpark. De bijzondere eettentjes. Of de daklozen voor Zuidplein, waar ze graag een praatje mee maakt en iets te eten voor koopt.
“Het leuke aan Zuid vind ik de diversiteit. In alles. Als je elke dag wat anders wil meemaken, is dit de plek. Ik ga iedere avond wandelen, om de stad, de dynamiek tot me te nemen.” Of haar ouders daar altijd blij mee zijn? Salman haalt haar schouders op, glimlacht: “Ik begrijp mijn moeders zorgen wel. En als er wat gebeurt, gebeurt het, zo sta ik erin. Maar ik weet wel hoe ik op moet passen hoor.”
Neurochirurg
Morgen volgt Salman online een oriënterende studiedag aan de UvA. Dat ze arts wil worden, weet ze al heel lang. Neurochirurgie ontdekte ze recentelijk, maar het is sindsdien het enige pad dat de Rotterdamse wil bewandelen. “Ik twijfel nog tussen de UvA en het Erasmus MC – in dat laatste geval blijf ik lekker thuis wonen.” Vanaf haar bed wijst ze naar het Ikazia ziekenhuis. “Ik heb me voorgenomen om, als corona voorbij is en alles weer een beetje toegankelijk is, mezelf aan te melden als vrijwilliger.”
Dan wijst ze naar de lege koffiekopjes, waar haar moeder zojuist heerlijke Arabische koffie in serveerde, naast een rijkelijk gevulde schaal met hapjes en broodjes. “Willen jullie trouwens nog koffie?”