Kloppend hart van Rotterdam

Geniet!

Marcel Jongmans Tekst
Foto: Marieke Odekerken

Rotterdam, de stad die nooit af is. Is het Centraal Station nog niet vijf minuten klaar, de plannen voor een koopkubus aan de Coolsingel nog niet droog of we trekken een miljoen bezoekers naar de Markthal. Fantastisch! Ik zou het niet anders willen!

Maar toch. Nu we die mooie pandjes hebben. Nu we werkelijk op ieder lijstje nummer één staan. Nu we met trots en opgeheven hoofd door onze stad lopen. Nu vind ik het weleens tijd om te genieten. Om al dat moois op waarde te schatten. Gewoon even niks. Bouwputten dicht. Plannen in de la. De bouwlampen van het plein van het Centraal Station in de opslag.

Het is niet dat ik ze niet wil. Echt niet. Maar kunnen we de RottaNova niet gewoon even naar 2016 tillen? Kunnen we het nieuwe depot van Boymans gewoon niet verplaatsen naar 2017? Kunnen we de ballen van Rotterdam niet gewoon even ergens anders op de wereld laten liggen? Die fietsen staan toch nog wel even goed op de Blaak?

Een jaar lang een algeheel verbod op bouwputten. Mooi groen in straten die gewoon af zijn. Autorijden zonder omleiding. Geen heipalen, maar het geluid van muzikanten die deze prachtige stad bezingen. Hoor hier klopt het bonkend hart voor Rotterdam? Hoor hier klinkt mijn hart voor Rotterdam!

‘Een stad als Rotterdam verdient twaalf maanden lang succes vieren. Geen middagje’

Marinus Knoope legt in zijn boek ‘De Creatiespiraal’ uit dat er in de spiraal van idee naar creatie een heel belangrijke stap te zetten is: vier je succes! Geniet ervan, voordat je doorgaat met het volgende doel.

Ik hoor u denken: dat doen we toch? Inderdaad. Centraal Station, orkest met koning Willem-Alexander, officiële handeling. Maxima met een lintje in de Markthal. Maar dan gauw verder met de first impression, een kansrijke wijk of een nieuw koopcentrum. Een stad als Rotterdam verdient twaalf maanden lang succes vieren. Geen middagje.

Zo aan het begin van 2015 stel ik voor om gewoon effe twaalf maanden te genieten van al het moois dat de stad te bieden heeft. Kunnen we daarna gewoon weer poetsen in plaats van lullen. Onze handen uit de mouwen steken en verder bouwen.