In de tijd dat ik nog televisie keek, verdwaalde ik al zappend weleens bij de Italiaanse zender RAI Uno. Rond primetime, acht uur ’s avonds, waren daar opgewonden presentatoren en dito dames druk met niks. Het werd in beeld gebracht door vrouwen hatende cameramannen: de vrouwen leken allemaal gebotoxte barbies. Belabberde televisie dus.
Maar televisie is ’s avonds in Italië ook volstrekt overbodig. De televisie is op straat! Toen Dennis – mijn partner – en ik in Crotone waren, zagen we dat het hele stadje vanaf 19.00 uur over de boulevard langs de zee paradeert. Keurig gekapte weduwen in het zwart fluisteren elkaar de laatste geheimen in het oor. Een jonge vader duwt een buggy voort. De peuter van anderhalf tapt vrolijke kleurtjes aan op de iPhone; een digitale rammelaar van € 600. De vader haalt besmuikt zijn schouders op. Je hebt er inderdaad geen kind aan.
Even verder gaan dappere Vespa-ridders achter hun 14-jarige Laura’s en Claudia’s aan. Deze doen hooghartig net of ze niet naar de Vespa’s kijken, maar missen niets. Pure natuurlijke schoonheden van wie je het op zo’n zwoele avond nog warmer krijgt. De jongens achter de meiden aan.
Het is hetzelfde gevoel dat ik ’s winters kreeg tijdens de avondjes op de ijsbaan van het Plaswijck Tennispark. Sliertend over het ijs, gekleurde lichtjes langs de kant en muziek uit de luidsprekers. ‘Jacqueline is helemaal op jou, hoor!’ Geen idee waar dat op sloeg, maar het was spannend. Rode oortjes.
Die romantische spanning is goed voelbaar op de Corso van Crotone. Ook tussen volwassenen zie je lijntjes heen en weer lopen. Met de ogen wordt er honderden keren vreemdgegaan. Kan zoiets ook in Rotterdam? Voor de oorlog flaneerde men over de Hoogstraat, de Passage en de Coolsingel. In de jaren vijftig en zestig was op zondagmiddag de Lijnbaan de flaneerplek bij uitstek. Niks te kopen, want de winkels waren toen nog dicht. Je moest het visueel met de etalages en met elkaar doen.
‘Rotterdam is een jonge, dynamische stad aan het water’. Zo luidt de slogan van de citymarketeers. Maar die slogan klopt niet. Ga maar kijken op de Boompjes: er loopt zelfs geen hond. De rivier en de ‘hardware’ liggen er wel, maar er draait geen programma op. Niks te beleven. Het wordt de hoogste tijd van deze prachtplek een flirt- & flaneerparade te maken. Met ‘koek & zopie’, straatartiesten, ijsverkopers en mini-terrassen. En van iedere nationaliteit op de vlaggenparade een verhalenverteller uit Rotterdam. Dat kan digitaal, op de iPhone, al dan niet in een buggy.