Kloppend hart van Rotterdam

‘Hij wilde per se de zaak overnemen’

Esther Wienese Tekst
Salih Kilic Beeld

Rotterdam kent veel familiebedrijven. Waar zitten ze en wie zijn die families? Bij Kookpunt aan het Zwaanshals ontfermt grondlegger Ton van der Kolk (76) zich nog steeds over messen, managet zoon Ton (54) met compagnons nog zes kookwinkels en verdient kleinzoon Justin (16) bij als manusje-van-alles.

Circa twaalf vierkante meter was de messenslijperij die Ton van der Kolk en zijn vrouw Sjaan Neels in 1959 startten in hun tuin aan het Zwaanshals. ’s Avonds stopten ze folders in de brievenbussen in de buurt met de aankondiging dat ze de volgende dag zouden langskomen om botte messen en scharen op te halen. “Van de twintig mensen bij wie we langsgingen, zeiden er negentien nee. Maar die ene die wel zijn mes liet slijpen, die deed de mond-tot-mondreclame. Zo hebben we onze zaak De Stad Solingen opgebouwd.”

Zoon Ton verkocht er als twaalfjarige zijn eerste braadpan. “Hij wilde ontzettend graag meehelpen”, vertelt zijn vader. “Toen hij als econoom afstudeerde aan de Erasmus, heb ik hem aangemoedigd het bedrijfsleven in te gaan. Maar hij wilde per se de zaak overnemen. En dan wel op zijn manier.”

Na een gedegen marketingonderzoek als afstudeerscriptie opende Ton junior in 1988 Kookpunt. Anno 2016 is het een van de grootste kookwinkels in de Benelux met – na uitbreiding naar Rotterdam Noord-West – een winkeloppervlakte van ruim 4500 vierkante meter en 72 medewerkers. De winkel is een walhalla voor zowel de hobbykok als de professional. Je vindt er nagenoeg alles wat met koken en bakken te maken heeft in het betere segment. Door de jaren heen hebben vele Rotterdamse topchefs zoals Cees Helder, Herman den Blijker en François Geurds er kookdemonstraties gegeven en sinds het najaar van 2015 zijn er wekelijks masterclasses in een enorme ‘kookpan op gas’ in het hart van de winkel.

Ton en Sjaan die 35 jaar in de zaak werkten, zijn zestien jaar geleden verhuisd naar Zeeland. “Ik moest afstand nemen anders bleef ik me ermee bemoeien”, bekent Ton senior. Hij komt nog gemiddeld één keer per maand een dag messen beoordelen. Het slijpen laat hij over aan een lid van de Kookpuntfamilie aan wie hij zijn kennis heeft overgedragen. “Maar ik noem mezelf nog steeds scharensliep.”

Ton junior doet naar eigen zeggen ‘niets’ in de zaak. “Maar ik ben wel eindverantwoordelijk”, zegt ‘ie als hij tussen alle bedrijven door even in Kookpunt is. Ton bestiert samen met diverse compagnons behalve Kookpunt ook de handel in kookgereedschap voor DOK in Den Haag, Kookhuis aan de Maes in Maastricht, het Antwerpse Kookhuis in Antwerpen, International Home of Cooking en International Home of Cooking Louise in Brussel en Kölner Kochhaus in Keulen. Allemaal succesvolle zaken. Zoals Tons vader zegt: “Hij kan het prima zonder mij.”