Kloppend hart van Rotterdam

Ik ben Foka. Punt

Pim Bijl Tekst
Hans Reitzema Beeld

Rotterdam kent veel familiebedrijven. Waar zitten ze en wie zijn die families? Foka is een specialist in consumentenelectronica. De zaak zit verankerd op de hoek van de Oostzeedijk en de Admiraliteitsstraat en is al bijna een eeuw een begrip in de stad.

In de jaren ’20 van de vorige eeuw viel Isaac Albers – eigenaar van Foka – voor de charmes van zijn winkelmeisje. De twee trouwden, kregen kinderen en jaren later nam zoon Ed de leiding over. Inmiddels heeft met Eds zoon Alexander ook de derde generatie een belangrijke rol binnen het Rotterdamse familiebedrijf Foka. Als Ed Albers (66) begint te vertellen over zijn ouders, verschijnt er een lach op zijn gezicht. Vroeger (‘nee, niet toen alles beter was’) trok zijn moeder Frida de gordijntjes naar elkaar toe en deed ze de deur dicht. Daarna liep ze met een plastic zak vol met geld over straat naar de bank. “Ze nam een chocoladereep mee voor de mensen die de stapels moesten tellen.”

‘Mag ik ook?’

Tegenwoordig zit alle apparatuur in Eds zaak achter slot, grendel én alarm. De winkel, ooit begonnen als fotospeciaalzaak, is in de loop der jaren zowel qua assortiment als oppervlakte flink uitgebreid en heeft nu ook een webshop. Eds ouders leven al een tijdje niet meer. “Maar ik weet zeker dat ze trots zouden zijn op de uitbreidingen van ons pand”, zegt Ed stellig. Of Ed en Alexander ooit druk hebben gevoeld om het bedrijf over te nemen? “Nee”, klinkt het in koor. Sterker, ze wilden graag. Bij beiden begon het met de vraag: ‘Mag ik ook in de winkel werken?’ Ed begon destijds in de donkere kamer tussen de zwart-wit foto’s. “Van half zes in de ochtend tot tien uur ’s avonds was ik bezig met foto’s ontwikkelen. Dan stonk ik vreselijk naar de chemicaliën.”

Eergevoel

Alexander (30) groeide op met Foka-verhalen van zijn ouders en grootouders en ging vaak met pa mee naar beurzen. “Als je klein bent, dan zijn die camera’s net speelgoed. Je drukt op een knopje en er komt een lensje uit. Prachtig, natuurlijk.’’ Hij weet nu al dat hij ooit de leiding overneemt. “Het zou zonde zijn om zo’n mooi familiebedrijf kwijt te raken”, vindt hij. “Maar voorlopig kan mijn vader Foka helemaal nog niet missen, hoor.” Ook Alexander is verknocht aan het bedrijf. “Vergelijk het met een Feyenoord-fan. Waarom is iemand dat? Ja, dat ben je gewoon. Dat heb ik hier mee. Anders dan bij een normale werkgever komt er een enorm eergevoel bij een familiebedrijf kijken. Ik ben Foka. Punt.”