‘De 1629’ rijdt weer. Deze oude DUWAG-dubbelgeleden tram is met veel liefde omgebouwd om een tweede leven te leiden als rijdend restaurant. Zij rijdt vijf ritten in de week. Onder het genot van een viergangendiner rijden de gasten langs alle bezienswaardigheden van de stad. De RotterTram is een idee van Suzanne Knegt, voormalig marketingadviseur bij de RET.
“Ik heb elf jaar voor de RET gewerkt en zei altijd: onze skyline is de mooiste van Nederland, maar zij is nog mooier als er dan ook net een tram voorbijrijdt. Soms deden mensen daar lacherig over. Vier jaar geleden dacht ik dat ik maar eens moest laten zien wat ik bedoelde. En als ik een idee heb, dan mag het ook wel groots zijn. Een belevenis moest het worden, niet zomaar wat rondjes rijden. Al snel ontdekte ik dat er in de wereld een aantal tramrestaurants rondrijdt en dat was in mijn ogen ook wel iets voor Rotterdam.
Als je iets wilt met oude trams, kom je uit bij de stichting RoMeO. Zij onderhouden historische trams voor de RET en rijden toeristische ritten met onder andere de monumentale tramlijn 10. Zij hadden een oude DUWAG staan, die tot 2004 in exploitatie heeft gereden en daarna heeft dienstgedaan als instructietram.
De RET zag ook potentie in mijn idee en wilde meewerken onder de voorwaarde dat alles wat niet oorspronkelijk in de tram hoort, modulair zou worden gebouwd. Dat betekent, dat alles eenvoudig uit de tram kan worden gehaald zodat deze in zijn oorspronkelijke staat kan worden teruggebracht. Met deze eis werd mijn idee dus ook gelijk een mooi duurzaam idee waarin hergebruik centraal kwam te staan.”
Pittig
“Kennissen en vrienden met een eigen bedrijf heb ik uitgehoord, omdat ik geen idee had wat er komt kijken bij het starten van een eigen bedrijf. Zo kreeg ik langzaam gevoel voor wat ik moest doen om van mijn idee werkelijkheid te maken. Wat wel mooi was: iedereen moedigde mij aan omdat het plan ze aansprak.
Toen het businessplan er eenmaal lag, stemde de RET ermee in om de 1629 beschikbaar te stellen. Zij kunnen niet investeren, want RotterTram is een commercieel bedrijf, maar zij moesten uiteraard wel meewerken. De tram is immers eigendom van de vervoerder en het railnet waarover wij rijden is ook van hen.
Met deze toezegging was voor mij het moment aangebroken mijn baan op te zeggen. Dat vond ik wel spannend, maar ik geloofde echt in ‘mijn trammetje’.
Om van wild plan tot rijdend restaurant te komen, zijn er bergen verzet. Ik heb het beginkapitaal via crowdfunding binnengekregen. Het is waanzinnig om te merken dat zoveel mensen je steunen als je een droom hebt. Vervolgens waren de partijen die ik benaderde om te helpen bouwen ook allemaal enthousiast. Voor hen was het ook een sprong in het diepe.”
Viergangendiner
“Inmiddels is het zover. De oude tram is nu een modern rijdend restaurant met 42 plaatsen en een complete keuken in het midden. Alle hoogtepunten van de stad komen voorbij terwijl je kunt genieten van een viergangendiner met bijpassend drank-arrangement. Ad Jansen van GasteRhoon staat in de keuken. Ad is een geweldige kok die ook nog eens veel verstand heeft van ondernemen. In de eerste gesprekken hadden we direct een klik. Af en toe is hij wel breekijzer geweest. Dan zat ik ergens als ‘meisje van 32 met een wild idee zonder ondernemerservaring’. Met Ad had ik de ervaring naast mij van zes horecazaken.”
Controlekamer
“Nu we rijden ben ik zo ongelofelijk trots. Het heeft veel spanning en stress opgeleverd. We zijn tot vlak voordat we gingen rijden druk bezig geweest om de tram af te krijgen. Dan sta je niet stil bij het werk dat je met elkaar verzet. Maar als ik terugkijk wat er is gebeurd, dan denk ik wel: wat vet! En direct daarna komt de gedachte: als ik het allemaal van tevoren had geweten, was ik er nóoit aan begonnen…
Maar goed, we rijden. Vijf avonden in de week. De tram vertrekt vanaf de remise aan de Kootsekade waar ook RoMeO haar standplaats heeft. We komen ‘in dienst’ zoals elke andere tram die door de stad rijdt en we staan altijd in contact met de controlekamer. Zij hebben het ook voor het zeggen. Als de centrale verkeersleiding zegt dat er omleidingen zijn, dan rijden wij daar gewoon in mee. Wij rijden langzamer dan gemiddeld, maar we stoppen niet. Als het moet, kunnen we de reguliere trams via een passeerspoor voor laten gaan. Maar de kunst is achter de gewone dienstregeling aan te blijven rijden. Dan verstoren we de boel niet in de ruim 2,5 uur dat we rijden van de Spido naar de Kuip en via de Erasmusbrug, Delfshaven en de Markthal weer terug naar het beginpunt.
We zitten de eerste drie maanden al nagenoeg vol. Ik hoop dat we vast onderdeel van het straatbeeld worden. Dat iedereen de RotterTram kent en dat je een keer ‘op de tram’ moet hebben gegeten. Dat de RotterTram echt bij de skyline van de stad gaat horen.”
